پروژه اجزای غیر سازه ای و بهسازی آنها

پروژه اجزای غیر سازه ای و بهسازی آنها
رشته : عمران
فرمت : Word

مقدمه :

استفاده از الیاف به منظور تقویت ماتریس های شکننده اندیشه ای قدیمی است که به عنوان مثال می توان به موارد زیر اشاره نمود: در بابل و چین لایه های گل بانی های قطعه قطعه شده یا موی اسب برای جاده ها به کار برده می شد در ایران برای مسلح کردن گل آن را با کاه مخلوط می نمودند،در انجیل اشاره به آجرهایی شده است که به نی مسلح هستند. اما استفاده از الیاف به صورت جدی تر و علمی تر به دهه ۱۹۴۰ بر می گرددکه از آن در صنایع هواپیما سازی استفاده می شد. اما استفاده از الیاف به منظور تقویت بتن ار اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی شروع شده است.ابتدا تنها از الیاف فولادی مستقیم استفاده شد .که این امر موجب افزایش قابل توجهی در شکل پذیری و نیز طاقت شکست است.یکی از مشکلات عمده در استفاده از الیاف در ابتدای کار مساله تجمع و گلوله شدن الیاف و کاهش کارایی بتن،در مقادیر بالای استفاده بود. این مشکلات با اصلاحات در طرح مخلوط ،ابداع الیاف با چسبندگی مکانیکی بیشتر (الیاف قلابدار) و در نتیجه امکان کاهش مقدار الیاف مورد نیاز و همچنین گسترش استفاده از روان کننده ها و فوق روان کننده ها در بتن تا حد زیادی حل شد. سال ۱۹۶۵ را می توان سر آغاز استفاده از الیاف پلیمری به صورت آزمایشگاهی دانست ولی استفاده عملی از این نوع الیاف تا سال ۱۹۷۰ به وقوع نپیوست.با توجه به مدول الاستیسیته پایین این نوع الیاف استفاده از این الیاف در حال حاضر عمدتا برای کنترل ترکهای بتن ، در ساعات اولیه نظیر نشست و جمع شدگی پلاستیک می باشد. درصد استفاده برای این منظور پایین بوده و الیاف مورد استفاده عمدتا پلی پروپیلین می باشد استفاده از الیاف کربن برای تقویت ماتریس های سیمانی پس از امکان. تولید ارزان قیمت این نوع الیاف مطرح شد.استفاده از الیاف آزبست به علت خطر ایجاد بیماری ، در حال حاضر به شدت کاهش یافته و بسیاری از کشورها استفاده از آن را در مصارفی که سلامت انسان را به مخاطره می افکندممنوع نموده اند. بر این اساس استفاده از الیاف دیگر نظیر الیاف پلیمری و الیاف طبیعی به منظور جایگزینی الیاف آزبستی تحت بررسی بوده و در مواردی نتایج مطلوبی نیز حاصل شده است.