مقاله تحلیل شاخص های نفوذ پذیری در بافت های شهری

مقاله تحلیل شاخص های نفوذ پذیری در بافت های شهری

نفوذپذیری بافت های شهری از مفاهیم پایه در نظریه های معاصر شهرسازی است. این مفهوم در بسیاری از تصمیم گیریها به عنوان معیاری کمی نقش دارد. در این بحث ابتدا مفهوم و ماهیت نفوذپذیری و شاخص های پیشنهادی آن که عموما متکی به نظریه های گراف های مسطح اند بازنگری شده است. سپس نسبت های آلفا و گاما که از مهمترین شاخص های اندازه گیری نفوذپذیری بافت های شهری محسوب می شوند در تناسب با روابط گراف های مسطح با بافت های شهری مورد تجدید نظر قرار گرفته و روابط جدیدی پیشنهاد شده است.

در ادامه با ترکیب ۳ شاخص؛ فاصله نقاط تا گره با ورودی و خروجی)، شاخص اصلاح شده آلفا و فاصله نقاط تا اولین گره روشی پیشنهاد شده تا براساس آن نفوذپذیری بافت شهری قابل اندازه گیری باشد. کاربرد این روش در بافت های شهری گذشته از دارا بودن سهولت نسبی، شرایطی را به وجود می آورد تا ارزیابی در مورد پیشنهاد یک کمان جدید یا تعریض یک محور بین گزینه های مختلف به صورت نظام مندتری صورت پذیرد.

شاخص های نفوذ پذیری در بافت های شهری

مقدمه تحلیل شاخص های نفوذ پذیری در بافت های شهری

نفوذپذیری از معیارهای ارزیابی کیفیت بافت های شهری در تصمیم گیری ها است. در شناسائی بافتهای فرسوده و آسیب پذیر، قابلیت های بافت ش هری برای افزایش تراکم جمعیت، کارائی بافت شهری در مواجهه با سوانح طبیعی و دسترسی به خدمات اضطراری، نفوذپذیری یکی از معیارهای مهم ارزیابی است.

در این بررسیها نفوذپذیری واقعیتی عینی تلقی می شود و به عنوان معیاری کمی و قابل اندازه گیری خارج از قضاوت کیفی تصمیم گیران نقش می یابد. بدین لحاظ روشهای متعددی برای اندازه گیری این معیار در بافتهای شهری پیشنهاد شده است. هدف مروری بر شاخص های پیشنهاد شده و ارائه روشی نو برای محاسبه نفوذپذیری در بافت های شهری است. این روش بستری برای تصمیم گیر به وجود می آورد تا به صورتی پویا از تغییر شاخص نفوذپذیری با تغییراتی که برای بافت مورد مطالعه پیشنهاد می کند آگاه شود.
جهت دانلود این مقاله به لینک زیر مرجعه فرمایید .

منبع : تحریریه فایل سیویل