پروژه مطالعه آزمایشگاهی خاک رس ماسه دار مسلح به ژئوتکستایل با استفاده از آزمایش فشاری تک محوری

پروژه مطالعه آزمایشگاهی خاک رس ماسه دار مسلح به ژئوتکستایل با استفاده از آزمایش فشاری تک محوری
رشته : کارشناسی ارشد عمران – سازه هیدرولیکی
فرمت : PDF

چکیده :
یکی از روش‌های بهبود خواص مکانیکی خاک‌ها، استفاده از ژئوسنتتیک‌ها به شکل ورق‌های قرار گرفته در بین لایه‌های خاک و یا در فصل مشترک خاکریزها و سطح زمین می‌باشد. از یک سو استفاده روز افزون از ژئوسنتتیک ها به ویژه در چند دهه اخیر و از سویی دیگر ناشناخته بودن رفتار خاک‌های مسلح، انجام آزمایش‌ها و پژوهش‌های بیشتری را در این زمینه ایجاب می‌کند. آزمایش‌های برش مستقیم و سه محوری متعددی بر روی خاک‌های دانه‌ای صورت گرفته است، اما توجه کمتری به استفاده از ژئوتکستایل در خاک‌های چسبنده شده است. به نظر می‌رسد علت این امر کاهش تأثیر بهینه ژئوتکستایل در خاک‌های چسبنده نسبت به خاک‌های دانه‌ای باشد. در این پژوهش، نتایج آزمایش‌های فشاری تک محوری بر روی خاک رس مسلح به ژئوتکستایل ارائه شده و تأثیر ژئوتکستایل بر رفتار خاک چسبنده و اثر ماسه بر عملکرد خاک رس مسلح بررسی می‌شود. همچنین مد خرابی نمونه‌های رسی در حالت مسلح و غیر مسلح مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. نتایج آزمایش‌ها نشان داد که ژئوتکستایل و درشت دانه، هر دو سبب بهبود خواص مقاومتی خاک رس می-شود. مقاومت خاک مسلح به سه لایه ژئوتکستایل افقی، ۱٫۸۷ برابر مقاومت نمونه رسی می‌باشد. به عنوان مثال مقاومت خاک مخلوط با ۵۰% ماسه ۱٫۱۸ برابر مقاومت نمونه غیر مسلح است و مقاومت خاک مخلوط با ماسه و مسلح به سه لایه ژئوتکستایل ۲٫۲۸ برابر مقاومت نمونه رسی می‌باشد که بیانگر تأثیر چشمگیر تسلیح با ژئوسنتتیک نسبت به درصد ماسه است. با افزایش تعداد لایه‌های ژئوتکستایل، مقاومت پیک و مقاومت پسماند و شکل پذیری نمونه‌های رسی افزایش می‌یابد. هم چنین افزایش درصد مصالح دانه‌ای تا ۵۰ درصد، باعث بهبود رفتار خاک مخلوط و افزایش مقاومت پیک نمونه می‌شود و رفتار نمونه از نرم کرنشی به سخت کرنشی تغییر می‌کند. همچنین ژئوتکستایل سبب تغییر مد خرابی نمونه‌های چسبنده می‌شود.